Άλλη μια σπάνια, γηγενής ποικιλία, το σταυρωτό, χρησιμοποιείται για την παραγωγή ερυθρών ξηρών κρασιών. Όπως και στην περίπτωση της νεγκόσκας, δεν θα το βρούμε μόνο του, αλλά σα μέρος χαρμανιών, ως ποικιλία που για άλλη μια φορά αναλαμβάνει να τιθασεύσει το ξινόμαυρο.
Η καλλιέργειά του περιορίζεται στην περιοχή της Ραψάνης, στην κεντρική Ελλάδα, όπου μαζί με το κρασάτο και το ξινόμαυρο δίνει τα κρασιά ΠΟΠ Ραψάνη. Ο τρύγος του σταυρωτού λαμβάνει χώρα στα τέλη του Σεπτεμβρίου, γεγονός που σε συνδυασμό με την ευαισθησία του στις βροχές, αυξάνει τις απαιτήσεις για μια καλή εσοδεία. Το πλούσιο χρώμα του είναι υπεύθυνο για την πορφυρή όψη των κρασιών της Ραψάνης, ενώ οι φαινομενικά σκληρές ταννίνες του μαλακώνουν γρήγορα, παραδίδοντας τη σκυτάλη σε αυτές του ξινόμαυρου• αφήνει όμως παρακαταθήκη τα μπαχαρένια αρώματά του και μία γλυκόπιοτη γεύση.