Καλώς ήρθατε στην Τράπεζα Ελλ-Οίνων!
Εδώ θα βρείτε 100+ Ελλ-Oινικές (γηγενείς) Ποικιλίες κρασιού, 100+ Ελλ-Οινικές Σοδειές κρασιού στο 100+ χρονών εστιατόριο μας!
Το παλαιότερο σύγχρονο οινοποιείο της Ελλάδας (1638), ανήκει στην οικογένεια Κομούτου από την Ζάκυνθο και έχει ως έμβλημα το ακρόπλωρο λιοντάρι που απέσπασε από τη φρεγάτα του Τυνησίου Μπέη ο Δημήτριος Κομούτος με την γαλέρα του "Σοπρακόμουτος" ως λάβαρο, στη νικηφόρο ναυμαχία της Ναυπάκτου "Lepande" (1571) κατά των Τούρκων!
Τα κρασιά που παράγει το οινοποιείο της οικογένειας Κομούτου είναι η παραδοσιακή Βερντέα με ποικιλιακή σύνθεση Σκιαδόπουλο, Γουστολίδη, Ρομπόλα, Παύλος & Αρετή, λευκό υψηλόβαθμο κρασί με δυνατότητα μακράς παλαίωσης και το Rouge κόκκινο κρασί με ποικιλιακή σύνθεση Σκυλοπνίχτης, Αυγουστιάτης & Κατσακούλιας με δυνατότητα μακράς παλαίωσης. Κυκλοφορούν με διετή παλαίωση ή τετραετή παλαίωση (Grand Reserve) σε βαρέλι.
Η παραδοσιακή Βερντέα ήταν το αγαπημένο κρασί του Εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού, που πίνοντας το έγραψε τον Εθνικό μας Ύμνο, ενώ ο Ιωάννης Καποδίστριας ξεκίνησε την καριέρα του σαν γραμματέας της Οικογένειας Κομούτου...
Ο καταστροφικός σεισμός στην Ζάκυνθο το 1952 έσβησε την μέχρι τότε οινική Ιστορία του Ιστορικού οινοποιείου, καταστρέφοντας ολοσχερώς τις εγκαταστάσεις και τα προϊόντα της Οικογένειας Κομούτου. Το οινοποιείο ξαναφτιάχτηκε από την Οικογένεια Κομούτου και σήμερα έχουμε την δυνατότητα να δοκιμάζουμε κρασιά μόνο μετά το 1952. Το 2011 ήταν η τελευταία σοδειά που κυκλοφόρησε, ενώ το 2014 δυστυχώς έκλεισε, μετά από 376 χρόνια συνεχούς λειτουργίας. Στα κελάρια του έμεινε παραμελειμένη η οινική Ιστορία της σπουδεότερης οινοπαραγωγού χώρας του πλανήτη, της Ελλάδας...
Στο εν τω μεταξύ, η Τράπεζα των Ελλ-Οίνων βρέθηκε στο οινοποιείο της Οικογένειας των Κομούτων για να αποκτήσει και να διασώσει όσες περισσότερες χρονιές ήταν δυνατόν από τα Ιστορικά αυτά Ελληνικά κρασιά και από έναν μελλοντικό σεισμό, όπως και έγινε το 2017, όπου το οινοποείο και τα χιλιάδες κρασιά διαφόρων σοδειών καταστράφηκαν για ακόμα μία φορά. Τα ελάχιστα εναπομείναντα κρασιά φυλάσσονται στο κελάρι της Τράπεζας των Ελλ-Οίνων, την Υπόγεια Ταβέρνα, η οποία πτωτο-λειτούργησε το 1934 και καταστράφηκε από τον σεισμό της Αθήνα το 1981, για να επαναλειτουργίσει το 2011...
Οι τοπικοί άρχοντες του κρασιού στην σύγχρονη Ελλάδα δεν ξέρουν, δεν ασχολούνται με την οινική Ιστορία της Χώρας, το πιο σημαντικό κομμάτι ενός φυσικού προϊόντος που μετράει πάνω από 3000 χρόνια, αλλά περιορίζονται στο να καλοντύνονται και να χαριεντίζονται κουνώντας τα "ψιλοτάκουνα" ποτήρια τους, ενώ τα πρόβατα από κάτω προσπαθούν περήφανα να τους μιμηθούν...
Το παλαιότερο εστιατόριο της Αθήνας έχει αντίθετη άποψη και φυλάει στο κελάρι του τις περισσότερες χρονιές των Ιστορικών κρασιών της μεγαλύτερης Οικογένειας της Ελλάδας, της Οικογένειας Κομούτου από την Ζάκυνθο, ελπίζοντας ότι η φλόγα θα παραμείνει αναμμένη και τα πρόβατα θα ξαναγίνουν λύκοι..!
Ζήτω η "Σοπρακόμουτος"!